- θεοκρισία
- η (Α θεοκρισία) [θεόκριτος] νεοελλ. οι λαϊκές αντιλήψεις σχετικά με την απονομή τής θείας δικαιοσύνης στην ανθρώπινη κοινότητααρχ.η κρίση τού θεού.
Dictionary of Greek. 2013.
θεοκρισία
Look at other dictionaries:
θεοκρισία — η θεοδικία: Οι δοκιμασίες της θεοκρισίας ήταν ανάλογες με τον πολιτισμό κάθε τόπου … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
θεοκρισία ή θεοδικία — Αποδεικτικό μέσο, στο πρωτόγονο δίκαιο, που συνδεόταν με την πίστη ότι η κατάλληλη δοκιμασία του κατηγορούμενου είναι δυνατό να προκαλέσει την ορατή απάντηση των υπερφυσικών όντων σχετικά με το ζήτημα της αθωότητας ή της ενοχής του. Η θ.… … Dictionary of Greek
ορδαλία — η 1. δοκιμασία που γινόταν ώστε να προκληθεί και να εκφραστεί η κρίση τού θεού με ορατά σημεία, προκειμένου να αποδειχθεί η αθωότητα ή η ενοχή ενός ατόμου ή να δοθεί λύση για αμφισβητούμενο θέμα, αλλ. θεοκρισία 2. (λαογρ.) το σύνολο τών λαϊκών… … Dictionary of Greek
θεο- — (AM θεο ) πρώτο συνθετικό πολλών λέξεων τής ελληνικής που έχουν την έννοια ότι αυτό που δηλώνεται από το δεύτερο συνθετικό γίνεται από τον θεό (ή τους θεούς) ή για χάρη τού θεού ή έχει ως αντικείμενο τον θεό («θεόδμητος», «θεοσεβής», «θεόφρων»)… … Dictionary of Greek
